
گروه فرهنگی سراج24: چند روز قبل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سومین جشنواره ملی اسباب بازی های ایرانی را برگزار کرد. جشنواره ملی اسباب بازی در شرایطی برگزار شد که بازار تفریحات ایرانی و صنایع فرهنگی که قرار است دست فرزندانمان را بگیرد تهی تر از همیشه است.
داستان ها و افسانه های ایرانی سرشار از شخصیت های مختلف است که هرکدامشان با یک پیوست فرهنگ می تواند در دست فرزندانمان عینیت پیدا کند. همه چیز در گرو یک داستان گویی خوب است. گاهی یک کتاب این وظیفه را به عهده می گیرد و گاهی هم یک انیمیشن یا فیلم سینمایی.
در شرایط کنونی انگار کمتر کسی وجود دارد که بخواهد برای بچه های این سرزمین داستان قهرمان هایش را روایت کند. داستان هایی که در دل کتاب ها و ادبیات این سرزمین وجود دارد و تنها یک فکر خلاق برای ایده پردازی و بهره برداری از آن لازم است.
حالا فقدان صنایع فرهنگی و بازی های متنوع ایرانی در دست بچه ها بشدت احساس می شود آنهم در شرایطی که مثلا وقتی یک انیمیشن هالیوودی تولید میشود بلافاصله بعد از نمایش در سینمای آمریکا بصورت دوبله در تمام سوپرمارکت های شهر پیدا می شود. مدتی از پخش گسترده هم نمی گذرد که بازار کشور از عروسک ها و لوازم التحریرهای شخصیت کارتونی تازه به دوران رسیده غربی پر می شود.
جشنواره ملی اسباب بازی فرصتی برای پیدا کردن همین ظرفیت های مغفول است. ظرفیت های داستانی و ادبیاتی و فکری ایران که می تواند که فرزندانمان را با ماجراهای ایرانی سرگرم کند..
اسباب بازی نفوذ یک فکر و فرهنگ در خانواده ایرانی است نه تنها در دل و روح کودکان. پدر و مادر هم درگیر نفوذ داستان های غیر ایرانی و مغایر با هویت اسلامی ما می شوند.
این نفوذ آنچنان است که ذائقه غالب در جامعه درست با آنچه اسباببازیهای وارداتی تلقین کردهاند مطابقت دارد تا اثبات کند اسباببازی زیر بناییترین گام برای نفوذ فکری فرهنگی در یک جامعه است. با تمام اینها اما بازار اسباببازی در کشورمان در تسخیر واردات اسباببازیهای چینی است؛اسباب بازیهایی که قسمت اعظم آنها به صورت قاچاق وارد کشور میشود تا نبض فرهنگ و سبک زندگی را با ورود به دنیای کودکی فرزندان ما در دست بگیرد.
بنتن، مرد عنکبوتی، باربی، سیندرلا، باباسفنجی و دهها اسم و شخصیت دیگری که برای بچههای ما بسیار شناخته شدهتر از شخصیتهای بومی و داستانهای ملی همچون رستم و اسفندیارند. اسطورههای بیگانهای که با ابزار رسانه از طریق بازیهای رایانهای، انیمیشنهای والت دیزنی و اسباب بازیها همدم شبانهروزی فرزندان ما شدهاند و خیلی وقتها وقتی کمی دقیقتر نگاه کنیم در مییابیم این اسطورههای تقلبی حتی از دنیای کودکانمان پا را فراتر گذاشته و به دنیای بزرگترها هم ورود کردهاند.
حالا یک دوران تازه برای کشف استعدادهای و ظرفیت های ایرانی شروع شده است. هرچند خیلی دیر و یا حتی خیلی ضعیف. اما در روزگار غربت و مظلومیت فرهنگ باید به همین کم ها هم امیدوار بود.